Zespół dworski w Piotrkowie Pierwszym – stanowił po poł. XIX w. własność gen. Rudigiera, gdzie zachowały się pozostałości parku o bogatym drzewostanie. Dwór początkowo drewniany, przekształcony w roku 1918 (przez nabywcę nieruchomości Kazimierza Romanowskiego), o mieszanej konstrukcji (drewniano-murowanej). W czasach komunizmu zabudowania zostały przekształcone w sposób zacierający ich walory historyczne i architektoniczne. Obecnie teren wraz z pozostałościami zabudowań dworskich znajduje się w rękach prywatnych
Wieś Piotrków istniała we wczesnym średniowieczu. Była własnością królewską, a zarządzał nią dzierżawca Pieszyk z Frydrychowa i Kosarzowa. W 1388 r. król Władysław Jagiełło przeniósł wieś na prawa magdeburskie. Wieś należała wtedy do parafii Krzczonów. W 1565 r. była to własność królewska – z 3 łanami wójtowskimi, osadzonymi 2 kmieciami i karczmarzem, poza tym licząca 74 kmieci na 46 łanach, 10 karczmarzy na 9 i ½ łanach, 2 kołodziejów, 10 zagrodników, 10 bartników, 2 na wolniźnie, 1 młyn. Do 1954 r. istniała gmina Piotrków.
