Miejscowość Płouszowice jest jedyną w Polsce o takiej nazwie. Wzmianki o tej wsi pochodzą z XIV w. kiedy to w 1401 roku odbył się podział ziem między dziedzicami Mełgwi, wtedy też pojawiły się pierwsze zmianki o Dąbrowicy i Płouszowicach. Nazwa miejscowości najprawdopodobniej wzięła się z jej rolniczego charakteru. Pierwotnie nazywała się Plonyschowycze, czyli miejsce gdzie „chowano”, zebrane plony. Historyczne źródła podają, że w 1878 roku miejscowość została zakupiona przez Babtystów z Zezulina, którzy sprowadzili na nią niemieckich kolonistów. Ci zaś stworzyli dobrze prosperujące kolonie oraz gminy wyznaniowe. Ciekawostką jest fakt, że jedną z takich niemieckich kolonii opisał Bolesław Prus w swojej „Placówce”. Również Stefan Żermoski pisząc „Pamiętniki” odnosił się do Niemców zamieszkujących w tej miejscowości. Z dworem, który przeszedł w ręce niemieckie wiąże się legenda o straszącym duchu miejscowego chłopa, który został dotkliwie pobity przez porywczego dziedzica. W okresie międzywojennym na bazie dawnego ewangelickiego zboru stworzono szkołę. Dzięki Edwardowi Wójtowiczowi – nauczycielowi w szkole i zarazem legioniście, który prowadził w latach 1936-1948 Drużynę „Strzelca”, Płouszowice stały się znane z działalności partyzanckiej. Obecnie w miejscu dawnego zboru oraz pierwszej szkoły znajduje się remiza strażacka, W 1933 roku rozpoczęła się budowa nowej szkoły, która funkcjonuje do dnia dzisiejszego. Oprócz bogatej historii miejscowość cechuje się bogactwem flory i fauny, zaś na jej terenie swoje źródła bierze rzeka Czechówka.
